KAHVE HAKKINDA HERŞEY

KAHVENİN TARİHÇESİ

 

Kahvenin anavatanı Etiyopya'nın Kaffa bölgesidir. Kaffa'daki ormanlarda yetişen Arabika kahve ağaçları, çekirdekleri işlenen ilk kahve olarak bilinir.

Fırınlanma yöntemiyle elde edilen ve kahvenin Türkiye'ye gelmesine aracı olan bölge ise Yemen'di. Hem Etiyopya'da hem de Yemen'de kahvenin keşfediliş şekli çok benzerdir. 

Etiyopya'da o dönem köle ticareti yapılan yol üstünde yaya olarak yolculuk eden ve yorulan köleler, yol kenarındaki kahve ağaçlarının kırmızı meyvelerini çiğneyerek tükürürdü. Çiğnenen bu kırmızı meyve, kölelere enerji verir ve yolculuklarına devam etmelerine sağlardı. Bu durumu gören bazı tüccarlar da ağaçlardaki meyveleri ve meyvenin içindeki kahve çekirdeklerini toplayarak ticaretini yapmaya başladı.

KAHVE TÜRKİYE'YE NASIL GELDİ

Kaffa kelimesi Arapça'ya Oahwah olarak geçer. 15. yüzyılda Yavuz Sultan Selim döneminde yemen valisi olan Özdemir Paşa, Yemen'de içtiği ve çok sevdiği kahveyi İstanbul'getirir. Kahve burada çok sevilir. Öyle ki sarayda kahveci başı rütbeli bir çalışan bile olur. Padişahın kahvesini pişirmekle görevli olan kahveci başı, sır tutmasını bilen bilge kişiler arasında seçilirdi. 1600'lü yıllarda Türkiye'ye gelen Venedikli tüccarlar, kahveyle tanışır ve kahvenin Avrupa'ya taşınması bu şekilde gerçekleşir. İlk başlarda sokaklarda satılan kahve, 1645 yılında ilk defa İtalya'da bir dükkanda yani kahvehanede satılmaya başlanır.

KAHVE FALI ORTAYA NASIL ÇIKTI

Türkiye'ye Yemen'den, Avrupa'ya da Osmanlı'dan geçen kahve, Osmanlı dönemlerinde sarayın vazgeçilmez içeceği oldu. Kahve falının da bu zamanda çıktığı bilinmektedir. Sarayda'ki cariyeler, birisi hakkında dedikodu veya istihbarat yayacakları zaman bunu direkt söylemekten korktukları için gün içerisinde birçok kez içilen ve içe esnasında toplu halde bulunan kahve saatlerinde kahve fincanına bakarak söylerler. Zamanla bu durum yaygınlaşır ve kahve içtikten sonra fincana bakarak bir şeyler söylemek kahve falı olarak tabi edilmeye başlar.

KAHVENİN YANINDA NEDEN SU İKRAM EDİLİR?

Osmanlı zamanında eve misafir geldiğinde hemen ev sahibi bir kahve ikramında bulunur yanına da bir bardak su koyarmış. Misafir eğer kahveden önce içerse, karnın aç olduğu anlamına gelir, hemen sofra kurulurmuş. Eğer kahveyi önce içerse karnı tok olduğu sadece muhabbet etmeye geldiği anlaşılırmış. Yani misafir kanım aç demez, su ile ima edermiş;ev sahibi de aç, mısın tok musun demez su ile halini sormuş olurmuş.

Suyun kahvenin yanına koyulmasının bir diğer nedeni ise; padişahların yemeklerini tadan çeşnicibaşılar her yemeği zehirli olup olmadığını anlamak için tattıkları gibi kahveyi de tadarlarmış. Fakat kahvenin lezzetli olanı demir cezvede tek kişilik yapılanı olunca padişaha 5 kişilik kahve değil tek kişilik kahve pişiriliyormuş. Bu da güvenlik zafiyeti oluşturuyormuş. Bunun üzerine bir yöntem geliştirilmiş. Bu yönteme göre, padişah kahveye parmağını bandırıp kahvenin yanında gelen suya sokarmış. Kahvenin suyun içindeki dağılımına göre zehirli olup olmadığı anlarmış. Mevzu da o günlerden bugünlere gelmiş.